ฝึกให้ไม่คิด
ความคิดที่เรารู้ตัว ตั้งใจและคิดเป็นเรื่องๆนั้นมีประโยชน์
แต่ความคิดส่วนใหญ่เป็นปัญหาเพราะ ไม่รู้ตัวว่าคิด คิดฟุ้งซ่าน ปรุงแต่ง ไม่เป็นเรื่อง ไม่ได้ตั้งใจ ไร้สาระ
เมื่อมีสิ่งเร้ามากับกระทบประสาทสัมผัส การรู้(วิญญาณ) การรับรู้(สัญญา) ความรู้สึก(เวทนา) ความคิด(สังขาร) จะเกิดทันทีอย่างรวดเร็ว
เจ้าตัวก่อเรื่องสร้างความวุ่นวาย ให้เราต้องก่อกรรมก็คือเจ้าตัวสุดท้ายนี่เอง ….“ความคิด”
เรามักจะไม่ได้สัมผัสประสบการณ์สดใหม่ของชีวิตที่อยู่ตรงหน้า เพราะมัวเสพอยู่กับความคิดของตัวเอง ชีวิตเรานี้เลยดูเหมือนสั้นลง
ดังนั้นถ้าเราได้ฝึกใช้ประสาทสัมผัสอย่างจดจ่อ แน่วแน่ และเฉียบคม ความคิดฟุ้งซ่านปรุงแต่งจะลดลงไปทันที เราก็จะได้ใช้และดื่มด่ำกับชีวิตจริงๆที่อยู่ตรงหน้าอย่างเต็มที่
ขั้นแรก: ฝึกโดยให้หมั่นเตือนตัวเองและจับตาดูอย่างสม่ำเสมอว่า “ตอนนี้จิตของฉันกำลังทำอะไรอยู่นะ” กำลังดู กำลังฟัง กำลังอ่าน กำลังเขียน กำลังดม กำลังกิน หรือว่าลืมเรื่องเหล่านั้นไปหมดและกำลังคิดอะไรอยู่
ขั้นสอง: ก็ให้ “โยกย้ายจิต” กลับไปยังความรู้สึกจริงๆกับสิ่งที่กำลังทำอยู่ และดำเนินจดจ่ออยู่กับสิ่งนั้นต่อไป
ขั้นตอนแรก คือ การระลึกรู้ เรียกว่า “สติ”
ขั้นตอนสอง คือ การตั้งมั่น เรียกว่า “สมาธิ”
การฝึกฝนใช้ประสาทสัมผัสของเราอยู่บ่อยๆ จะช่วยไม่ให้ถูกความคิดลากจูงไป ทำให้รับรู้ข้อมูล “ตอนนี้ ขณะนี้” ได้อย่างชัดเจน และใจจะรู้สึกเพียงพอ มีความสุข
เพื่อนๆหมั่นฝึกฝนรับความรู้สึกจากประสาทสัมผัสอย่างเต็มที่นะครับ รับรองว่าจะไม่ถูกความคิดไร้สาระ ความคิดลบเข้าเล่นงานอย่างแน่นอน
รักจากหมอคิม
19 กันยายน 2561
